Ξέρω! Είναι κάπως αργά...
Ξέρω! Είναι κάπως αργά...

«Ίσως τις μελαγχολικότερες ιστορίες τις λέμε
μόνοι μας τα βράδια,
για να βαστάμε τον θάνατο των άλλων
και την μοναξιά τους.
Και σαν πλαγιάζουμε έχουμε πάντοτε
το χέρι μας ξεσκέπαστο
γιατί...
για φαντάσου να έρθουνε όλοι οι λυπημένοι
τη νύχτα και να μην βρουν
ούτε ένα χέρι για να κρατηθούν!

 
Κορίτσι Των Σκοτεινών Δασών
Κορίτσι Των Σκοτεινών Δασών

«Κόψε λίγη από τη νυχτιά
σου να ‘χω να σε ποθώ τα βράδια,
σε υπνώδες αγναντεύσεις της αφής

θα ‘ρθω να ξαποστάσω
σ’ εσένα που θεϊκά υπήρξαν
τα καλέσματά σου
χωρίς να το θελήσεις.

(Γι’ αυτό σου λέγω)
οι ομορφότερες ιστορίες
άθελά μας υφίστανται».

 
Λόγια ελπίδας
Λόγια ελπίδας

«...σε όσους έμαθαν / από τον πόνο ελπίδα να ποιούν...»
Ένα βιβλίο αφιερωμένο και γραμμένο από άτομα
με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Μια συλλογική προσπάθεια που
συγκεφαλαιώνει το πείσμα και την
ανάγκη όλων μας να υπάρξουμε
"τέλειοι" μέσα σε κάθε πεδίο
συνένωσής με τον άλλον.

 
Τα λόγια Σου σαν μέλι
Τα λόγια Σου σαν μέλι

Σχολιασμός των Ψαλμών του Δαβίδ
από 20 συγγραφείς (ψυχίατροι,
ψυχολόγοι, λογοτέχνες
και θεολόγοι) με σκοπό την
ανάδειξη της ουσιώδης σημασίας
των βιβλικών κειμένων και των
καταπραϋντικής τους συμβολή
στην σύγχρονη εποχή της
κατάθλιψης και τους άγχους.

 

...χαράζομαι/ χαράζεσαι/ στο τέλος θα ματώσουμε...

ProjectsTheater poetry
P.S.
P.S.
Παράσταση σωματικού θεάτρου
Μια παραγωγή του contACT art club (Δάφνης 12, Τ:2314/010237,W:contactspace.wordpress.com)
Από 13 Νοεμβρίου έως και 19 Δεκεμβρίου Σάββατο- Κυριακή, ώρα έναρξης: 9.15μ.μ.
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ(7 ευρώ για τα μέλη του contACT art club)

«Ο 20ος αιώνας είναι ο αιώνας του άγχους, ενώ ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της κατάθλιψης, θα πει προφητικά ο υπαρξιστής φιλόσοφος Αλμπέρ Καμύ, προλογίζοντας έτσι- εν αγνοία ή εν γνώσει του έναν ολόκληρο αιώνα, καδράροντας διακριτά όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασίωση του μοντέρνου ανθρώπου, υπογραμμίζοντας τη διαρκή φυγή του από τον υπαρξιακό του πυρήνα. Ένα μοναχικό τρόπο ζωής όπου κανείς δεν ακούει την ψυχή του άλλου και απομένει μόνος. Έναν ασφυκτικό τρόπο ζωής όπου κανείς δεν κουρνιάζει ούτε στον ίδιο του τον εαυτό, μοναξιά κουβαλά στο πετσί του, σαν υπαρξιακή ερημιά και την μετατρέπει είτε σε οργή είτε σε κατάθλιψη. Είναι όντως δύσκολο να ξεχωρίσεις την πραγματικότητα από το όνειρο ή τον εφιάλτη, την ψύχωση από την εμμονή, την αδυναμία από τη δύναμη και την τέχνη από τη ζωή αφού η διαρκής αλληλοπεριχώρησή τους καθρεπτικά αντικατοπτρίζεται σε αέναο κύκλο.»

Σύλληψη- Σκηνοθεσία: Σμαρώ Πλατιώτη
Σκηνικά- Κοστούμια: Μαρία Βέττα
Χορογραφίες: Κατερίνα Αντωνιάδου, Αναστασία Δίγκα
Φωτογραφία: Μερόπη Μήτρου
Φωτισμοί: Σμαρώ Πλατιώτη, Χρήστος Τσαβλίδης
Επιμέλεια Κειμένων Προγράμματος: Αναστασία Γκίτση
Μουσική Επιμέλεια: Σμαρώ Πλατιώτη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρήστος Τσαβλίδης
Οργάνωση Παραγωγής: Κωνσταντίνα Ματζίρη ΕρμηνεύουνΎπαρξη: Αλεξία ΣαπρανίδουΚινητική Ψύχωση: Αναστασία ΔίγκαΗχητική Ψύχωση: Μαρία Κωνσταντά Στα πλαίσια της παράστασης του "P.S.” θα πραγματοποιηθεί Έκθεση Εικαστικών Δημιουργιών της Αναστασίας Παπαθανασίου με τίτλο «P.S.: Άτομα- Μόρια» και Έκθεση Φωτογραφίας της Μερόπης Μήτρου με τίτλο «P.S. Rehearsing #1» στο χώρο του contACT art club( Δάφνης 12- Γιαννιτσών) και στο bar paparouna (Συγγρού – Βηλαρά)




Ps back.jpg
_MG_9648.JPG