|
|
Ξέρω! Είναι κάπως αργά...
|
|
|
«Ίσως τις μελαγχολικότερες ιστορίες τις λέμε
μόνοι μας τα βράδια,
για να βαστάμε τον θάνατο των άλλων
και την μοναξιά τους.
Και σαν πλαγιάζουμε έχουμε πάντοτε
το χέρι μας ξεσκέπαστο
γιατί...
για φαντάσου να έρθουνε όλοι οι λυπημένοι
τη νύχτα και να μην βρουν
ούτε ένα χέρι για να κρατηθούν!
|
|
|
|
|
| |
|
|
Κορίτσι Των Σκοτεινών Δασών
|
|
|
«Κόψε λίγη από τη νυχτιά
σου να ‘χω να σε ποθώ τα βράδια,
σε υπνώδες αγναντεύσεις της αφής
θα ‘ρθω να ξαποστάσω
σ’ εσένα που θεϊκά υπήρξαν
τα καλέσματά σου
χωρίς να το θελήσεις.
(Γι’ αυτό σου λέγω)
οι ομορφότερες ιστορίες
άθελά μας υφίστανται».
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
«...σε όσους έμαθαν / από τον πόνο ελπίδα να ποιούν...»
Ένα βιβλίο αφιερωμένο και γραμμένο από άτομα
με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Μια συλλογική προσπάθεια που
συγκεφαλαιώνει το πείσμα και την
ανάγκη όλων μας να υπάρξουμε
"τέλειοι" μέσα σε κάθε πεδίο
συνένωσής με τον άλλον.
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
Σχολιασμός των Ψαλμών του Δαβίδ
από 20 συγγραφείς (ψυχίατροι,
ψυχολόγοι, λογοτέχνες
και θεολόγοι) με σκοπό την
ανάδειξη της ουσιώδης σημασίας
των βιβλικών κειμένων και των
καταπραϋντικής τους συμβολή
στην σύγχρονη εποχή της
κατάθλιψης και τους άγχους.
|
|
|
|
|
| |
|
...χαράζομαι/ χαράζεσαι/ στο τέλος θα ματώσουμε...
|
|
Projects, Festival poetry
|
|
ΤΡΕΙΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΔΥΟ / Η ποιητική αφή αλλιώς
|
|
|
Κυριακή 9 Οκτωβρίου στις 7.00 μ.μ
Στον πολυχώρο SourliBoom κλεισούρας 10 2ος όροφος
(μεταξύ Χαλκέων και Ελ. Βενιζέλου)
Μέσα στα πλαίσια του Festival:
contACT#3- Cross My Art
Τρεις γυναίκες, τρεις ποιήτριες, τρεις μονόλογοι που άλλοτε γίνονται διάλογος και συνυπάρχουν εν μέσω δυο επιπέδων ονείρου και πραγματικότητας, εν μέσω λόγου και εικόνας… εν μέσω σιωπής και λέξεων. Τρεις εν μέσω του εαυτού τους που αναζητούν, χάνουν, αναπολούν, επιδιώκουν άλλοτε τ’όνειρο άλλοτε την πραγματικότητα.
Τρεις ποιητικές περσόνες σε απροσδιόριστο χρονογραφικό πλαίσιο αφηγούνται εν είδει μονολόγου πραγματικές ή και φανταστικές στιγμές. Πραγματικότητα και όνειρο εναλλάσσονται είτε, με τρόπο εμφανή, είτε καμουφλαρισμένο. Τρεις ποιητικές εξομολογήσεις που αποδομούν ή αναπλάθουν άλλοτε το όνειρο, άλλοτε την πραγματικότητα. Χορευτικές φιγούρες σε σκιά κι ημίφως αποκωδικοποιούν ή κωδικοποιούν τους μονολόγους αναλόγως με την δυναμική τους. Η μουσική υπόκωφη και υποβλητική ενδύει, ενίοτε απεκδύει τους φραστικούς συνειρμούς και τις χορευτικές ανάσες. Τρεις εν μέσω δυο και στο διάμεσο όλων η ανθρώπινη υπόσταση.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Σμαρώ Πλατιώτη
Ποιήτριες: Αναστασία Γκίτση / Χλόη Κουτσουμπέλη / Αλεξάνδρα Μπακονίκα
Χορευτές: Γιάννης Βαρβαρέσος / Έλλη Παπαδάτου
Πρωτότυπη μουσική: Ηλίας Χατζόγλου
|
|
|
|
| |
|
