Ξέρω! Είναι κάπως αργά...
Ξέρω! Είναι κάπως αργά...

«Ίσως τις μελαγχολικότερες ιστορίες τις λέμε
μόνοι μας τα βράδια,
για να βαστάμε τον θάνατο των άλλων
και την μοναξιά τους.
Και σαν πλαγιάζουμε έχουμε πάντοτε
το χέρι μας ξεσκέπαστο
γιατί...
για φαντάσου να έρθουνε όλοι οι λυπημένοι
τη νύχτα και να μην βρουν
ούτε ένα χέρι για να κρατηθούν!

 
Κορίτσι Των Σκοτεινών Δασών
Κορίτσι Των Σκοτεινών Δασών

«Κόψε λίγη από τη νυχτιά
σου να ‘χω να σε ποθώ τα βράδια,
σε υπνώδες αγναντεύσεις της αφής

θα ‘ρθω να ξαποστάσω
σ’ εσένα που θεϊκά υπήρξαν
τα καλέσματά σου
χωρίς να το θελήσεις.

(Γι’ αυτό σου λέγω)
οι ομορφότερες ιστορίες
άθελά μας υφίστανται».

 
Λόγια ελπίδας
Λόγια ελπίδας

«...σε όσους έμαθαν / από τον πόνο ελπίδα να ποιούν...»
Ένα βιβλίο αφιερωμένο και γραμμένο από άτομα
με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Μια συλλογική προσπάθεια που
συγκεφαλαιώνει το πείσμα και την
ανάγκη όλων μας να υπάρξουμε
"τέλειοι" μέσα σε κάθε πεδίο
συνένωσής με τον άλλον.

 
Τα λόγια Σου σαν μέλι
Τα λόγια Σου σαν μέλι

Σχολιασμός των Ψαλμών του Δαβίδ
από 20 συγγραφείς (ψυχίατροι,
ψυχολόγοι, λογοτέχνες
και θεολόγοι) με σκοπό την
ανάδειξη της ουσιώδης σημασίας
των βιβλικών κειμένων και των
καταπραϋντικής τους συμβολή
στην σύγχρονη εποχή της
κατάθλιψης και τους άγχους.

 

...χαράζομαι/ χαράζεσαι/ στο τέλος θα ματώσουμε...

ProjectsTheater poetry
ΦΑΙΔΡΑΣ ΠΡΟΒΑ- ΕΝΑ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ
ΦΑΙΔΡΑΣ ΠΡΟΒΑ- ΕΝΑ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ

Η Θεατρική Εταιρεία PERSONA non grata παρουσιάζει το έργο

ΦΑΙΔΡΑΣ ΠΡΟΒΑ- ΕΝΑ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ

Μια σπουδή με αφορμή το ποιητικό κείμενο του Γ. Ρίτσου Φαίδρα,σε σκηνοθεσία Αναστασίας Κουμίδου, σκηνογραφία Αναστασίας Παπαθανασίου και δραματολογική επεξεργασία Σμαρώς Κώτσια.  Παίζουν η Ελένη Τσαδήλα (Φαίδρα), ο Χρήστος Κουϊνέλης (Ιππόλυτος), και η Χαρά Τσαρούχα (Καθαρίστρια μουσείου). Παραστάσεις 19,20,21,22&23 Ιανουαρίου 2005. Ώρα 9.30 μ.μ.
Δημοτικό Θέατρο ΑΝΕΤΟΝ στην Παρασκευοπούλου 42 Διάρκεια παράστασης 1 ώρα.

 


 

Εγκεντρισμός του Ποιητικού Λόγου στον Θεατρικό  υπό το πρίσμα της θεατρικής παραστάσεως ΦΑΙΔΡΑ
της θεατρικής ομάδας Persona non grata.

 
Ο σύγχρονος νεοελληνικός ποιητικός λόγος είναι από τη φύση του συμπαγής και πολιτιστικά φορτισμένος με το πνεύμα της εποχής του κάθε δημιουργού. Κατά αναγκαιότητα και καθ’ υποβολή γίνεται ζωντανή παράδοση και φερέφωνο της σύγχρονης πραγματικότητας αντικατοπτρίζοντας τον παλλόμενο πολιτισμό τον οποίο και αναπαράγει σε κάθε στίχο του και με κάθε είδος θεατρικής του εκφοράς (απαγγελία, αφήγηση, σιωπηλή έκφραση, ηχογραφημένη – βιντεοσκοπημένη απαγγελία κ.τ.λ.).            
Στην προκείμενη θεατρική παράσταση της ΦΑΙΔΡΑΣ που ανέβασε στη Θεσσαλονίκη η θεατρική εταιρία Persona non grata, καινοτομία και πρωτοτυπία στα θεατρικά δρώμενα υπήρξε η αρμονική σύζευξη του σύγχρονου ποιητικού λόγου της Αναστασίας Γκίτση με τον ήδη κατεστημένο και γνωστό θεατρικό λόγο ενός καταξιωμένου ποιητή του Μεσοπολέμου, του Γιάννη Ρίτσου.             
Η νεαρή ποιήτρια Αναστασία Γκίτση συνέγραψε ειδικά για την θεατρική παράσταση δέκα ερωτικά ποιήματα τα οποία  και εμβολίσθηκαν επιδέξια από την σκηνοθέτιδα στο έργο. Τα ποιήματα αφορμήθηκαν από το ερωτικό αδιέξοδο της  Φαίδρας - της γνωστής αρχαίας τραγωδίας του Ευριπίδη «Ιππόλυτος» - πλαισιώθηκαν από το θεατρικό μονόλογο του Ρίτσου και απέκτησαν θεατρική υπόσταση και φωνητική παρουσία μέσα από την ηθοποιία τόσο της Φαίδρας (Ελένη Τσαδήλα) όσο και του νεαρού Ιππόλυτου (Χρήστος Κουϊνέλης)             
Η θεατρική παράσταση ανατρέπει τα καθιερωμένα θεατρικά δρώμενα θρυμματίζοντας άλλοτε την απουσία και άλλοτε την σιωπηρή παρουσία του Ιππόλυτου που μέχρι τώρα παρέμενε θεατρικά απών και τον υποστατοποιεί μέσα από τα ποιήματα της νεαρής ποιήτριας. Σεβόμενη η θεατρική παράσταση την ένταση του μονολόγου της μεσήλικης γυναίκας που ερωτικά απευθύνεται στον κατά πολύ μικρότερός της γιο του άντρα της αντισταθμίζει αυτή την ηθική πρόκληση παρουσιάζοντας τον Ιππόλυτο ν’ανταποκρίνεται φαντασιακά σε τούτο το ερωτικό κάλεσμα.             
Εν κατακλείδι οφείλουμε να επισημάνουμε τις πρωτότυπες σκηνοθετικές και σκηνογραφικές παρεμβάσεις που ανάμεσα σ’ένα εικαστικό ταξίδι αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, θεατρικού μονολόγου και σύγχρονου ερωτικού ποιητικού καλέσματος κατόρθωσαν άλλοτε με την ηχογράφηση των ποιημάτων, άλλοτε με την χοροκίνηση και άλλοτε με την μουσική επένδυση του λόγου και της θεατρικής σιωπής να παρουσιάσουν στο κοινό την μετουσίωση του πολιτισμού σ’ένα επιδέξια πρωτότυπο και καινοτόμο θεατρικό έργο.
Persona non grata

 (Θεσσαλονίκη, 18.3.2005)    

 


 

 

Έλα λοιπόν !
Τι παραπάνω να σου τάξω 
σε τούτο τον μονόλογο που μου
θυμίζει θεατρικό κομμάτι από παλιά παιγμένο…
ωσάν από σπλάχνα αρχαίας τραγωδίας
φορώ τον θρήνο μουγια το πτώμα της αγάπης μου…
του πόθου μου…
του θανάτου μου για σένα…
την τραγωδία μου για σένα…
Αχ ! σε ποια τραγωδία επιτέλους θα χωρέσω ;